Wyróżnia się kilka podstawowych objawów, które bezpośrednio wskazują na rozwój udaru mózgu. Są to: Zaburzenia symetrii twarzy – mogą być widoczne jako opadanie kącika ust oraz powieki po jednej stronie twarzy; Zaburzenia mowy – mowa może być niewyraźna, niespójna; Jednostronne zaburzenia siły mięśniowej – problemy z Jednakże pacjenci ze wspołistniejącymi zespołami neurologicznymi poddani kompleksowej fizjoterapii we wczesnym okresie po udarze mozgu maja prawdopodobnie większą rezyliencję w zakresie motywacji, zdolności adaptacyjno-kompensacyjnych, czyli generalnie dotyczących plastyczności mozgu. Potrzeba reedukacji chodu po udarze niedokrwiennym mózgu Need re-educating gait after ischemic brain Katarzyna Strojek¹, Łukasz Janczak¹, Agnieszka Radzimińska¹, Urszula Kaźmierczak¹ Eksperci: o leczeniu po udarze decydują cztery pierwsze godziny. Do osoby, u której występują objawy udaru mózgu, np. opadanie kącika ust, niedowład ręki, nogi, zaburzenia mowy czy widzenia, trzeba jak najszybciej wezwać pogotowie, bo tylko w ciągu 4,5 godz. można u niej zastosować skuteczne leczenie - przypominają eksperci. Fot. Przyczyny udaru. 2. Statyny w leczeniu udaru. 1. Przyczyny udaru. Ze wszystkich przypadków udaru 80% stanowią udary niedokrwienne. Ich przyczyną jest zablokowanie przez zakrzep światła tętnicy doprowadzającej krew do mózgu. W rezultacie dochodzi do niedokrwienia tkanki nerwowej, co prowadzi do pojawienia się zaburzeń czynności mózgu. Vay Tiền Nhanh Chỉ Cần Cmnd. Opieka nad osobą starszą po wylewie w Niemczech Opiekunka osób starszych jeszcze przed przyjęciem oferty pracy w opiece w Niemczech ma z reguły możliwość uzyskania informacji, na co choruje osoba starsza. Bardzo często praca dla opiekunek od zaraz jest tam, gdzie osoba starsza miała wylew bądź udar mózgu (Schlaganfall, Gehirnblutung). W Niemczech osoby po udarach i wylewach poleczeniu szpitalnym są z reguły kierowane na 3-4 tygodniową rehabilitację i wracają do domu. Rzadko się zdarza, aby taka osoba mogła od razu samodzielnie funkcjonować, dlatego rodziny niemieckie często oferują prace w opiece właśnie w przypadku wystąpienia takiego schorzenia. Proces rekrutacji trwa z reguły około 2 tygodni, tak, aby zatrudnić opiekunkę zanim osoba starsza zakończy rehabilitację w ośrodku. Zasady opieki nad osobą starszą po wylewie Przyjmując ofertę pracy w opiece nad chorym po wylewie w Niemczech, dobrze jest zapoznać się ze szczególnymi problemami, na jakie możemy napotkać w miejscu pracy. problemy zmówieniem Uszkodzenie ośrodka mowy to częsty skutek wylewu prawostronnego. Nasz podopieczny może mieć trudności zarówno z wyraźnym mówieniem jak i ze znajdowaniem właściwych słów. Zamiast składnie wypowiadać słowa, będzie bełkotał lub mówił wyraźnie, ale słowa bez związku z sytuacją lub zbitki sylab, nie mające żadnego znaczenia. Opiekunka takiej osoby starszej powinna starać się patrzeć na usta chorego oraz skupić się bardziej na rozumieniu sytuacyjnym, czyli domyślać się, o co nasz podopieczny prosi. Osoby po wylewie często się niecierpliwią, czy wręcz złoszczą się, jeżeli próbują nam coś przekazać, a my nie potrafimy domyślić się o co chodzi. Nieraz szybciej ustalimy potrzebę naszego podopiecznego, jeżeli sami będziemy pytać a osoba starsza będzie mogła odpowiadać tak lub nie. Np. Chce się Pani pić? Jest Pan głodny? Pójdziemy do toalety? Zadzwonić do córki? Pomóc Pani wstać? itp. Jeżeli stan umysłowy podopiecznego na to pozwala, warto również wypróbować system porozumiewania się na piśmie – z pomocą rodziny osoby starszej przygotować kartki z prostymi napisami „chcę jeść”, „chcę się położyć”, „muszę do WC”, „włącz radio”, „wyłącz telewizor” itp. niedomykanie ust z jednej strony – częsty skutek wylewu. Osoba starsza nie może domknąć ust, ponieważ mięśnie twarzy zostały porażone. Z jednej strony wycieka jej mimowolnie ślina. Jest to bardzo przykra sytuacja zarówno dla chorego, jak i otoczenia. Opiekunka powinna dlatego zawsze mieć pod ręką zapas chusteczek kosmetycznych i dbać oto, aby odpowiednio często i dyskretnie wycierać usta podopiecznego. problemy z przełykaniem Opiekunka powinna obserwować, czy podopieczny nie ma problemów z przełykaniem iw zależności od zaleceń lekarza albo miksować posiłki lub też pokroić zarówno kanapki, czy owoce, czy dania obiadowe na małe kawałeczki. Do podawania picia lepiej używać kubeczków – poidełek, takich jak dla małych dzieci, z przykrywką i dziurkami, albo słomek. Przed podaniem picia, dobrze jest podłożyć pod brodę mały ręcznik, ponieważ tak jak ślina, picie może wyciekać z porażonej strony. Niewskazane jest używanie śliniaczka, ponieważ może to wzbudzić złość czy poczucie dyskomfortu u tych podopiecznych, którzy są jeszcze w miarę sprawni umysłowo. problemy z poruszaniem się – po wylewie najczęściej jedna strona ciała jest częściowo sparaliżowana – odnogi porękę i dłoń. U każdego chorego stopień porażenia mięśni jest różny. Niedowład z reguły ustępuje w miarę upływu czasu. Opiekunka osoby starszej powinna przede wszystkim zadbać o odpowiednie obuwie domowe dla podopiecznego – nie powinny to być tzw. klapki czy kapcie bez pięty. Podopieczny nie będzie mógł utrzymać takiego kapcia na stopie i może się przewrócić. Wszystkie opiekunki osób starszych, które już pracowały w Niemczech, wiedzą ponadto, że w tamtejszych domach często są porozkładane na podłodze małe dywaniki i chodniczki. Jeżeli ich brzegi nie są mocno przymocowane do podłoża, trzeba takie dywaniki pościągać. Podopieczny z niedowładem nogi może łatwo zahaczyć stopą o taki dywanik i przewrócić się. Jeżeli naszemu podopiecznemu trzeba pomagać przy wstawaniu czy siadaniu, nigdy nie stajemy po porażonej udarem stronie, nie chwytamy za porażoną rękę. Pierwsze próby pomocy w poruszaniu się opiekunka osób starszych powinna zawsze przeprowadzić w obecności co najmniej jeszcze jednej osoby. Najlepiej, jeżeli instruktażu w jaki sposób pomagać w poruszaniu się naszemu podopiecznego, udzielą nam niemieckie służby medyczne. Jeżeli opiekunka osób starszych uzna, że nie jest wstanie zapewnić bezpiecznej pomocy przy wstawaniu, siadaniu czy poruszaniu się podopiecznego z niedowładem, powinna o tym szczerze poinformować pracodawcę. W Niemczech istnieje szereg możliwości zorganizowania dodatkowej pomocy. problemy z rękami W zależności od tego, czy porażeniu uległa prawa czy lewa strona, oraz od tego, jak mocne jest to porażenie, podopieczny może mieć problemy z takimi czynnościami jak ubieranie się, rozbieranie, spożywanie posiłków. Najwięcej kłopotów występuje, gdy niedowład dotknie prawej ręki, którą zwykle wykonujemy większość czynności. Opiekunka powinna więc pomagać osobie starszej ale powinna również pracować nad usamodzielnieniem się podopiecznego. Jeżeli osoba starsza ma niedowład prawej ręki, opiekunka powinna pomagać osobie starszej nauczyć się powoli jeść lewą ręką. Błędem jest przejęcie całkowicie karmienia. problemy z kontrolowaniem potrzeb fizjologicznych Osoby po udarach bardzo często mają odczucie, że muszą skorzystać z toalety, po czym okazuje się, że jednak nie było takiej konieczności. Dla opiekunek osób starszych założenie pieluszki osobie starszej jest nieraz wielokrotnie wygodniejszym wyjściem, niż pomoc we wstawaniu i siadaniu kilka – kilkanaście razy dziennie. Dla osoby starszej, która zachowała jeszcze sprawność umysłu, konieczność załatwiania potrzeb fizjologicznych do pieluszki jest bardzo przykra i trudna do zaakceptowania. Opiekunka powinna wczuć się w sytuację osoby starszej inie forsować na siłę zakładania pieluszek, jeżeli istnieje nadzieja na powrót osoby starszej do samodzielności. Często nawet podopieczni u których oprócz skutków wylewu, rozwija się demencja starcza, bronią się podświadomie przed założeniem pieluszki – jest to po prostu symbol całkowitej utraty kontroli nad sobą. Powrót do zdrowia po wylewie Wiele osób starszych w Niemczech relatywnie szybko wraca do w miarę sprawnego funkcjonowania po udarach i wylewach. Praca opiekunki osób starszych z upływem czasu przeważnie staje się coraz łatwiejsza, jeżeli opiekunka skupia się na pomocy osobie starszej w odzyskaniu w maksymalnie możliwym stopniu samodzielności. Podopieczni powylewie, w miarę postępów procesu zdrowienia, są sympatycznymi i wdzięcznymi osobami, a praca z nimi jest bardzo satysfakcjonująca. Dzieje się tak, ponieważ praca opiekunki w Niemczech uosób starszych po wylewach jest wspierana przez niemieckie służby medyczne, które pomagają w codziennej toalecie chorego, wykonują ćwiczenia usprawniające mowę (logopeda), ruch (fizjoterapeuta). Bez względu na to, w jakim stanie znajduje się chory, rozsądna opiekunka osób starszych NIGDY nie powinna sugerować pracodawcy zrezygnowanie z usług tych służb. Niestety, często się tak dzieje, gdyż opiekunka liczy na dodatkowe wynagrodzenie. Obecność niemieckich służb medycznych, bez względu na to, na jakim poziomie wykonują swoją pracę, służy zawsze poprawie stanu podopiecznego a także zapewnia opiekunce pomoc w razie pogorszenia się stanu podopiecznego i gwarantuje jej bezpieczeństwo! Używamy plików cookies aby ułatwić Ci korzystanie z naszych stron www, do celów statystycznych oraz reklamowych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci Twojego urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zmienić ustawienia przeglądarki tak, aby zablokować zapisywanie plików cookies. Więcej informacji znajdziesz w naszej polityce prywatności. Page Not Found! We're sorry, but we can't find the page you were looking for. It's probably some thing we've done wrong but now we know about it and we'll try to fix it. In the meantime, try one of these options: Go to Homepage napisał/a: krzycho 2009-08-23 09:55 Mam prośbę o podanie mi lekarza lub kliniki leczenia udaru. Wiem że są różne metody a mojego brata który po udarze jest już rok leczą tylko rehabilitacją , która za wiele nie daje , bo nadal nie może chodzić i mówić. napisał/a: xxyz 2009-08-27 20:00 Udar mozna leczyc farmakologicznie tylko do kilku godzin od momentu wystąpienia objawów. Potem niestety możliwa jest juz tylko rehabilitacja. "Obumarle" części mózgu juz sie nie zregenerują, jedyne czego mozna oczekiwac to to, by zdrowa czesć mózgu "przejęla" funkcję tej uszkodzonej. I dlatego bardzo ważna jest dobra rehabilitacja. napisał/a: Lynn1 2009-08-29 00:02 Musisz miec takze swiadomosc ze mimo iz rehabilitacja nie pokazuje jeszcze efektow nie znaczy ze jest niepotrzebna. Droga do w miare normalnego, ze tak powiem, zycia pacjenta po udarze jest bardzo dluga i ciezka. Moze minac bardzo duzo czasu nim zobaczycie pierwsze chocby male efekty i malutka poprawe. wtorek, 02, sierpień 2022 Mózg jest neuroplastyczny. Dzięki temu nawet osoby poważnie sparaliżowane mogą odzyskiwać władzę w kończynach. To nie cud. To skutek terapii wymuszeniem ruchu. Co to jest udar mózgu. Udar mózgu powoduje, że życie osoby, która go doświadczyła, oraz jej bliskich zmienia się diametralnie. Przez długie lata uważano, że dla chorych dotkniętych skutkami udaru mózgu, takimi jak paraliż, nie ma nadziei, gdyż część mózgu odpowiedzialna za pewne funkcje, umarła. Tymczasem badania z ostatnich dekad obaliły tę teorię. Jak wykorzystać fenomen neuroplastyczności mózgu W myśl dawniej obowiązującej teorii, o niezmienności mózgu, nie było możliwości na poprawę stanu zdrowia chorego po udarze, a wszelkie powroty do zdrowia traktowane były raczej w kategorii cudu niż skutku biologicznego przeprogramowania mózgu. Było to błędne myślenie, gdyż w latach 80. XX wieku udowodniono, że mózg cechuje neuroplastyczność. Jest to zdolność do wytwarzania nowych połączeń nerwowych pomiędzy neuronami. Dzięki temu mogą tworzyć się nowe szlaki nerwowe przekazujące impulsy, a tkanka nerwowa ulega swoistemu przemodelowaniu. Jest to możliwe, gdyż tkanka nerwowa nie jest – jak sądzono wcześniej – tworem niepodatnym na kształtowanie. Ma ona możliwość adaptowania się do nowych warunków, organizowania się i – co chyba najważniejsze dla osób po udarze mózgu – zdolność do samo naprawiania niezależnie od tego, w jakim człowiek jest te cechy tkanki nerwowej okazują się przydatne w terapii osób, które doświadczają paraliżu – nie tylko spowodowanego przez udar mózgu. Stoi za tym wspomniana neuroplastyczność mózgu – dzięki niej nasz komputer w głowie może się regenerować i tak przemodelować działanie, aby zapewnić sprawność organizmu i przywrócić utracone funkcje. Czym jest terapia wymuszonego ruchu? Terapię wymuszonego ruchu (zwaną też terapią wymuszeniem ruchu) określa się skrótem CIMT (z angielskiego: constraint-induced movement therapy). Polega ona na tym, że unieruchamia się sprawną kończynę na temblaku albo przy pomocy szyny na 90% czasu w ciągu dnia przez około 2 tygodnie (poza nocą, na której czas kończyna jest uwalniana z unieruchomienia) i wymusza poruszanie częścią ciała dotkniętą skutkami takiego postępowania jest doprowadzenie do tego, aby w mózgu wykształciły się nowe połączenia nerwowe, dzięki którym chory z czasem zacznie poruszać sparaliżowaną kończyną. Protokół CIMT profesora Tauba Protokół terapii wymuszeniem ruchu został opracowany przez jej twórcę – profesora Edwarda Tauba, który w swoich badaniach na małpach wyjaśnił, w jaki sposób mózg ulega przeprogramowaniu wykorzystując potencjał neuroplastyczności. Protokół CIMT składa się z trzech głównych elementów:Codzienny, systematyczny, ukierunkowany trening kończyny, w której chce się przywrócić strategii, w której określa się, w jaki sposób uczestnik będzie angażowany w proces leczenia, motywowany i jak wymusi się na pacjencie korzystanie z kończyny poddawanej ruchu kończyny poddawanej ogólny to tylko schematyczny szkielet. Zawsze jest on dostosowany przez terapeutę do indywidualnych uwarunkowań pacjenta. Te z kolei zależą od motywacji chorego i tego, czy będzie miał wsparcie w swoich bliskich. Pomimo możliwości modyfikacji protokołu, zawsze terapia wymuszeniem ruchu sprowadza się do tego, aby przez unieruchomienie zdrowej kończyny doprowadzić do takiej reorganizacji w mózgu, żeby wymusić ruch w kończynie do tej pory niesprawnej. Terapia wymuszenia ruchu – zalecenia Jeśli jesteś pacjentem: codziennie i systematycznie wykonuj zalecone przez rehabilitanta ćwiczenia; nie zrażaj się niepowodzeniami. Pamiętaj, że twój mózg i jest na tyle neuroplastyczny, że może wytworzyć nowe połączenia, dzięki którym dotychczas niesprawna kończyna zacznie reagować dzięki sile Twojej woli. Jeśli jesteś opiekunem: Dopilnuj, aby chory codziennie i systematycznie wykonywał zalecone przez terapeutę działania; wspieraj, motywuj i podnoś na duchu twojego pacjenta. Podkreślaj każdą, najdrobniejszą nawet poprawę stanu zdrowia; wspieraj, ale nie wyręczaj. Kategorie artykułówPopularne Tagi Każdy artykuł pisany jest z intencją niesienia pomocy tym którzy tracą nadzieję. Zajmujemy się tematyką, która odkrywa to, co potrzeba, aby ludzie odzyskali zdrowie, radość i nadzieję w dobro i miłość, która płynie z drugiego człowieka. Kategorie Odżywianie osoby po udarze wymaga pewnej wiedzy. Dowiedz się, na co zwrócić uwagę, by zapobiec rozwojowi niedożywienia po udarze. Udar mózgu zazwyczaj znacznie wpływa na sposób żywienia osób, które go przebyły. Jest to efektem, częstego występowania takich dolegliwości jak dysfagia, brak apetytu, ograniczenie sprawności ruchowej, uczucie ciągłego zmęczenia, a także trudności z komunikacją i deficyty poznawcze. Najczęstszą wśród wymienionych przyczyną pogorszenia stanu odżywienia organizmu jest dysfagia, która dotyka aż 50% osób w fazie ostrej udaru i 25% w fazie przewlekłej. Dysfagia to innymi słowy problemy z połykaniem pokarmów i/lub płynów. Może się ona objawiać wyciekiem śliny lub pokarmu z jamy ustnej czy jego zaleganiem. Ponadto, jej wystąpienie może sugerować także częste krztuszenie się, dławienie, kaszel po i w trakcie posiłku, czy odruch wymiotny lub wydostawanie się pokarmu przez nos. Jeśli istnieją jakiekolwiek podejrzenia, że możemy mieć do czynienia z dysfagią, koniecznie należy zasięgnąć opinii lekarza. Jak wspierać żywieniowo osoby po udarze mózgu? Stopień, w jakim chory potrzebuje wsparcia jest zawsze ściśle związany z jego stanem zdrowia po przebytym udarze. Jeśli może jeść samodzielnie, należy zadbać o to, by używane sztućce były wygodne i pozwalały jeść swobodnie. Ważny jest także dobór podawanych potraw – warto stawiać na te, które są lubiane i które łatwo się zjada. Uwzględnić należy przy tym zarówno konsystencję, jak i wysiłek, jaki trzeba włożyć podczas jedzenia sztućcami. Jeśli chory spożywa znacznie mniejszą ilość posiłków niż dotychczas, a jego masa ciała spada, koniecznie trzeba z lekarzem rozważyć wprowadzenie do diety żywności medycznej. Ta posiada łatwą do spożycia formę i w małej objętości zawiera duże ilości energii i składników odżywczych. Przykładem takiego produktu może być Resource Protein lub Resource To kompletne pod względem odżywczym preparaty o płynnej konsystencji dostępne w różnych smakach, które z łatwością można wypić. Taka żywność pozwoli zwiększyć kaloryczność jadłospisu i jego wartość żywieniową. Można ją podawać samodzielnie lub łączyć z zimnymi i letnimi, tradycyjnymi posiłkami. Kiedy występują problemy z połykaniem Jeśli chory się z nami komunikuje, najprawdopodobniej powie, że ma kłopoty podczas spożywania posiłków. Znacznie trudniej jest, kiedy takiej komunikacji nie ma. Wtedy pozostaje dokładna obserwacja procesu jedzenia i reagowanie na niepokojące sygnały. Jakie produkty mogą być trudne do spożycia? Przede wszystkim te, które łączą w sobie dwie konsystencje, np. płynną i stałą. Przykładem może być zupa z makaronem czy ryżem. Trudności mogą powodować też pokarmy zbyt gorące lub zbyt zimne, dlatego jedzenie nie powinno być za ciepłe. Zalecana jest także zmiana konsystencji pokarmów i niekiedy zagęszczanie płynów. Warto pamiętać jednak, że nasilenie dysfagii znacznie się różni u różnych osób. To dlatego, czasami wystarcza rozdrabnianie posiłków, a w innych przypadkach obowiązkowe jest dodatkowe zagęszczanie płynów tak, aby za szybko nie przemieszczały się w głąb jamy ustnej. Stopień rozdrobnienia posiłków i zagęszczania płynów zawsze musi być dobierany indywidualnie po konsultacji z lekarzem. Lekarz może także zalecić ćwiczenia, które mogą pomóc osobie chorej lepiej radzić sobie z przełykaniem pokarmów w przyszłości. Odpowiednio wczesne wykrycie dysfagii jest szalenie ważne, ponieważ nieleczona może prowadzić do groźnych następstw, takich jak zachłystowe zapalenie płuc będące wynikiem przedostania się żywności do dróg oddechowych, a także niedożywienia, które może pogarszać rokowania. Żywność specjalnego przeznaczenia medycznego. Stosować pod kontrolą lekarza. Resource Do postępowania dietetycznego w stanach niedożywienia i/lub w przypadku ryzyka niedożywienia. Resource Protein: Do postępowania dietetycznego w stanach niedożywienia i/lub w przypadku ryzyka niedożywienia, któremu może towarzyszyć zwiększone zapotrzebowanie na białko.

przepisy kulinarne po udarze mózgu